En toen had ik geen sleutels meer
We hebben het drastisch aangepakt. Van her en der huur (huis, HQ) en vaste lasten (gas, water licht, internet, tijdschriften) naar nagenoegt niets. Enkel wat verzekeringen. Oke, en zakelijk natuurlijk wat diensten (telefonie, Evernote, hosting en dat soort).
En dat leverde de laatste dag dat we ons huis hadden in Groningen een leuk beeld op dat wel even aan het denken zette.
Alles is vrij vlot gedaan, vooral op gevoelen vol goede moed. Maar toen ik mijn sleutelbos van vol naar leeg zal slinken begon het me toch te dagen Ik ga een bijzondere tijd tegemoed.
En nu, een maand later. Woon ik aan de andere kant van de wereld en voelt dit alweer als compleet normaal.
Iets dat er van de buitenkant super speciaal uitziek kan dus ook heel normaal zijn. Als je het maar zelf beleeft.
2 Responses to “En toen had ik geen sleutels meer”
[…] heb ik er niet over geschreven richting de openbare wereld. Op een post op mijn persoonlijke blog en een artikel op de blog van Voys na dan. De communicatie met klanten en vrienden verliep […]
[…] heb ik er niet over geschreven richting de openbare wereld. Op een post op mijn persoonlijke blog en een artikel op de blog van Voys na dan. De communicatie met klanten en vrienden verliep […]